Bir yılı daha sonsuza dek geride bırakıyoruz.
Yeni bir asrın (bu yazıyı okuyanlar bir asrın değiştiğine tanık olan son derece şanslı bir jenerasyon) ilk 10 yılı, göz açıp kapayıncaya nasıl da hızlı geçti.
Hızlı geçti dediysem… aman haaaa yanlış anlaşılmak istemem, hiç te öyle sıradan değil…. çoook ama çok garip, çook ama çok ilginç, hem sevilesi hem de nefret edilesi bir DECADE idi benim için.
Bi defa, Şair’in dediği üzre “yolun yarısı”, yorumcunun deyimiyle “ikinci yarıda”ydım artık… ve itiraf edeyim…
Ø bunu göreceğimden pek te emin değildim…
Ø yine aynı yorumcunun dediği gibi “Yolu yarılamışken Cabriolet bir arabada saçlarım rüzgarda savrularak Paris’e hiç gitmemiştim.”
Ne ironi ama… Halbuki bu dehşet Mileniuma Paris’te girenlerden…. üstelik bunun için 3 yıl evvelinden tüm rezervasyonlarını beceren “pek akıllı burjuva”lardan biriydim,
Neler mi yaşadım şu mileniumun ilk decade’inde?; Ben tanıdıklarımı yazayım, neler yaşamış olabileceğim için… sizler hayal gücünüzü kullanıverin.
Ø Herkesin hala DÖNÜŞEBİLECEĞİ’ni SANAN iyimserler,
Ø Herkesin hala EŞŞEKOĞLU EŞŞEK OLDUĞU’nu KANITLAYAN beyinsizler diyeceğim… diyemiyorum zira hem o güzelim gözlü eşşeklere, hem de hayvanların tümüne hakaret etmiş olacağım… İyisi mi? Sevgili hayvanları karıştırmaksızın KÖTÜler
Tanıdım diyeyim.
Öyle “İNSAN” larınkiyle (yine?/!) kesişti ki rolüm… (Hayat bir tiyatro sahnesidir zira, rolümüzü ister istemez oynar ve ineriz) Namussuz, Adi, Şerefsiz, Haysiyetsiz gibi en ağır kelimeler kifayetsiz kalır, CAN YÜCEL’in dediği için mahkemelik olduğu “G..” herifler (illaki erkek olmaları gerekmediğini belirtmeliyim) diyememek (daha ağır olduğu için değil, benim gibi bir deli ancak bunu derse rahatlayacağı için) çıldırtırken beni…
“İşte varolmak istediğim dünya bu” dedirten melekler girdi/veyahut vardı zaten hayatımda.
İşte O melekler de olmasa ne arıyordum ki zaten burda?
“The reason what we live for is unclear to us” demişti pek değerli bir arkadaşım
“The reason what I live for… are THEM” dedirtti bana.
En başta kuzularım olmak üzere, varoluşlarıyla yolumu çizen, beni yönlendiren o melekler yokmuydu… Yanıbaşımda olsalar da, olmasalar da, “the reason what I live for … and I SHOULD” dedirtenlerdi.
Onlar bu ya da öteki dünyada hala… “Varlar ya..” yeter. Ben de bir süre daha burda olacağım.
Yoksam AKP de mi girmiş yaşantıma (dikkatinizi çekerim hayatıma değildir), wikileaks belgeleri mi? Veyahut….
2010 yılına veda olsun bu da.
Seçkin Bilgen Gültan - SBG
Aralık 2010
