DÖRTLÜK
Yeryüzüne tohum gibi saçmışım ölülerimi,
Kimi Odesa’da yatar, kimi Istanbul’da, Pırağ’da kimi.
En sevdiğim memleket yeryüzüdür.
Sıram gelince yeryüzüyle örtün üzerimi.
Nazım Hikmet RAN – 16 Ağustos 1959
Bu memleket kimleri kimleri gördü… kimleri kimleri gömdü. Kimini hiç hatırlamadı, kimini ise… hiç unutmadı.
Hic unutulmayacaklardan şanslı (!/?) olanları, bu toprakların dibine gömüldü. Karısının Hrant Dink’in ardından seslenişi hâla çınlar kulağımda, boğazımda yumruk, gözümde yaş hâla…
“Sevdiklerinden ayrıldın, dostlarından ayrıldın, çocuklarından ayrıldın, kucağımdan ayrıldın, ülkenden ayrılmadın sevgilim…”
ÇATLAĞINI BULAMAYAN SU, Anadolu’da bir köy mezarlığına gömemediğimiz büyük ozan Nazım Hikmet, SAMAN SARISI’nda;
Sağım yok solum yok yukarım aşağım yok
Abidin’e söylemeli de resmini yapsın Beyazıt Meydanı’nda şehit düşenin ve …..
diye seslendi Abidin Dino’ya ve uyardı;
İşin kolayına kaçmadan ama.
Resmini yapmasını istediği yegâne şey, çoğunluğun hatırladığı “MUTLULUK” değildi yani, ilerleyen satırlarda ekledi;
Hürriyet sözcüğünün resmini, ama yalansızının.
Ben bu yaşa geldim “Hürriyet”in resmini görmedim sanki ama, yalansız bir “cesur devrimci ve hürriyet şehidi”ni bundan 18 yıl evvel yerle bir edildiği arabasının fotoğrafında gördüm ve hiç unutamadım.
Öldürülmeden sadece 1.5 sene evvel kaleme aldığı “Kürt-İslam Ayaklanması” kitabında açıkça;
“Çağımızın ulaşmak istediği amaç şu: Uluslar ve insanlar barış içinde birarada yaşamalılar. Ulusları, etnik kökenleri, soyları, dinleri ve inançları ne olursa olsun insanlar, uygar bir dünyada birarada barış içinde yaşamalılar”
“Ben Atatürkçüyüm ve devrimciyim; laikliğe bütün yüreğimle inanıyorum. Sihlerin, şeyhlerin ve ağaların, toplumda birer sömürü oldukları görüşündeyim” diye yazan…“
Barış, düşünce ve örgütlenme özgürlükleri, yurttaşlık bilinci ve insan hakları…” nın altını ısrarla çizen Uğur Mumcu hakkında;
Kendini de… haddini de bilmez, kıymeti kendinden menkul, kifayetsiz muhterisin teki yazmış bugün;
“Uğur Mumcu demokrasi şehidi değildir”[1]
Geçtiğimiz aylarda, Uğur Mumcu yaşasaydı eğer, bugün Ergenekon davası sanıklarından biri mi? Yoksa Taraf gazetesi yazarlarından biri mi olacağına değin… çokça tartışıldı, ağzımı açmadım. Ama değil mi ki bugün, bu densiz YARATIK, utanmadan sıkılmadan böyle bir makaleyi köşesinde kaleme almış….
İmkanım olsa ABİDİN DİNO’ya sormak isteyeceğim bir soru geldi aklıma;
Sen parası, malı mülkü ve “EFENDİ”leri sayesinde sahip olduğu gazete köşesi dışında HİÇBİR ŞEYİ olmayan ve hatta YÜZ’ü de olmayan birinin resmini yapabilir misin ABİDİN?
Başta yaşam hakkı olmak üzere en temel insan hakları olmadan, uygarlık seviyesine çıkılamayacağını…
Özgürlükler için mücadele edilmeden, kazanılmadan, Demokrasinin olamayacağını…
NAMUSLU kalem sahibi olmadan YAZAR olunamayacağını…
İLKELİ insan olmadan ADAM olunamayacağını…
Bile bil(e)meyen, daha da önemlisi ANLAYAMAYAN bir yaratığın resmini?
Bunu çizemezsen eğer, ne olur “Bana bir köşe yastığı çiz!” Emin ol… tercih ederim.
Ne o köşe yastığını ne de bu soysuz kalemi, asla hatırlamayacağım nasılsa amma, her sene Ocak ayında, katledilen Muammer Aksoy’u, Uğur Mumcu’yu, Onat Kutlar’ı, Metin Göktepe’yi, Hrant Dink’i ve Gaffar Okan’ı, ne mutlu ki eceliyle göçen Cemal Süreyya’yı, Özdemir Asaf’ı, Neyzen Teyfik’i, Necati Cumalı’yı ve İsmail Cem’i hatırlayacağım.
Seçkin Bilgen Gültan - SBG
(Yuhalamak için uzuneşek oynayan ODTÜ sosyalistlerine destek veren eski bir ODTÜ’lü[2].) Ocak 2011
[2] Aynı zatın, densiz mi densiz, kötü mü kötü bir diğer (hergün bir tanesine erişebilirsiniz) yazısının adresi http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/akoz/2010/12/16/odtulu_sosyalistlere_yakisan_oyun_uzunesek